Jadwiga Wais, w swej książce „Ścieżki baśni”, nie ukrywa, że główną inspiracją jej badań jest teoria autorstwa Bruno Bettelheima. Autorka, socjolog i antropolog baśni, opiera się też na psychologii Junga, a jej analiza baśni dotyczy głównie symboliki duchowego rozwoju.
Proces dorastania w baśniach przebiega w czasie wędrówki – pełnej niebezpieczeństw, spotkań i prób charakteru. Szczęśliwą przemianę duchową symbolizuje odnalezienie skarbu czy zdobycie królewny. Tak jak pisał już o tym Bettelheim, baśń nie opowiada ani o rzeczywistej sytuacji bohatera, ani też bezpośrednio o stanie jego ducha. Wszystkie lęki i uczucia przedstawione są w obrazach i wydarzeniach. Najważniejszym dla dziecka, jest optymizm i pociecha, które przychodzą z baśniami, czyli obietnica, „że wszystko będzie dobrze”.
Ważne staje się też pośrednie odkrycie, że sukces to nie tylko twórczość i sława, ale też dziełem życia może być uprzejmość, dobroć, cnoty zdobyte w czasie wędrówki.
Zaletą książki są bogata bibliografia i odniesienia do szeroko pojętej kultury – mitów, literatury, dzieł sztuki, które tak jak baśń, stanowią klucz do poznania psychiki człowieka.
W książce, Jadwiga Wais analizuje tylko siedem baśni Braci Grimm. Mi najbardziej podoba się interpretacja „Żabiego króla”, o wyzwoleniu się z obrazu zniekształconego świata. Wątki z własnej biografii łatwo odnaleźć w wielu opowieściach, zachęcam do poszukiwań i powrotu do świata dziecięcej wyobraźni.
Jadwiga Wais, Ścieżki baśni. Symboliczne wędrówki do wnętrza duszy, Wydawnictwo Psychologii i Kultury Eneteia, 2006
Komentarze